วันอังคารที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2560

CUT EP.16


           "อืม" มาร์คครางเสียงต่ำในลำคอเมื่อร่างเล็กแทรกปลายลิ้นเข้ามารุกตนบ้าง มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวบางออกช้าๆโดยที่ริมฝีปากยังตอบรับจูบของคนตัวเล็กอย่างช่ำชอง เช่นเดียวกับมือบางที่เอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อเค้าด้วยเหมือนกัน ก่อนที่อาภรณ์ชั้นบนทั้งสองตัวจะถูกมาร์คเหวี่ยงทิ้งไปข้างเตียง

          มาร์คผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากอิ่มและลากริมฝีปากตนขบเม้มตามลำคอขาวลงมาเรื่อยๆ

          "อ๊ะ" เเบมเเบมหลุดเสียงครางออกมาเมื่อยอดอกถูกลิ้นร้อนเเตะลงเเละไล้เลียช้าๆ มือบางเอื้อมขึ้นมาจิกบ่าของร่างสูงเเน่นพยายามสะกดเสียงน่าอายของตนเอาไว้ ลิ้นร้ายกาจของร่างสูงกวัดเกี่ยวสลับกับดูดดึงยอดอกเล็กราวกับกระหายจนเเบมเเบมหายใจไม่ทั่วท้อง ได้เเต่บิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่านเท่านั้น 

          "อื้อ" เเบมจะหลุดออกมาอีกครั้งเมื่ออาภรณ์ชิ้นล่างหลุดออกจากตัวไปอย่างง่ายดายจนร่างกายเปล่าเปลือย

          มาร์คหยุดตัวเองไม่ได้อีกต่อไป สายตาหวานเชื่อมของลูกเเมวน้อยที่มองมากำลังจะทำให้เค้าเป็นบ้า มาร์คเอื้อมหยิบเจลหล่อลื่นในลิ้นชักของโต๊ะข้างเตียงเตียงออกมาบีบลงบนนิ้ว

          "อ๊ะ พี่มาร์ค อื้อ" เเบมเเบมเปล่งเสียงออกมาเบาๆเมื่อขาทั้งสองข้างเเยกออกจากกันโดยฝีมือของมาร์ค สัมผัสของลิ้นร้อนชื้นที่เเตะลงบนส่วนปลายของแกนกายเล็กทำเอาร่างบางกระตุกเกร็งทันที

          มาร์คใช้ริมฝีปากรูดรั้งเเกนกายเล็กของเเบมเเบมขึ้นลงช้าๆ แบมแบมต้องกัดนิ้วตัวเองเอาไว้เพราะกลัวจะเผลอครางดังเกินไปแต่ก็ดูเหมือนว่ามันไม่มีประโยชน์ มืออีกข้างจำต้องจิกลงบนกลุ่มผมอีกคนเเน่นเพื่อระบายอารมณ์

          "พะ พี่มาร์ค หยุด" แบมแบมตั้งใจจะดันศรีษะของมาร์คออกเพราะกำลังมีบางอย่างปะทุออกมาแต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมขยับเเละเร่งจังหวะริมฝีปากเร็วขึ้นอีก

          "พะ พอเเล้ว อื้อ" แบมแบมปล่อยน้ำรักออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ มาร์คกลืนมันลงไปส่วนหนึ่ง ร่างหนาเงยขึ้นไปประกบปากร่างเล็กเเละส่งต่อน้ำหวานอีกส่วนให้

          "อื้อ" แบมแบมจำต้องกลืนมันลงคอด้วยความกระดากอาย พร้อมๆกับนิ้วของมาร์คที่ถูกทาด้วยเจลหล่อลื่นเเตะลงบนช่องทางรักนุ่มหยุ่น มาร์คผละออกมาพร้อมกับส่งนิ้วที่ว่านั้นเข้าไปด้านในช้าๆ มองภาพของคนตัวเล็กกัดนิ้วชี้มองกลับมาราวกับร้องขอเพราะทนไม่ไหว

          "ยั่วนักเหรอ" มาร์คถามอย่างไม่สนใจจะเอาคำตอบ มือหนาปลดกางเกงที่ใส่อยู่ออกไปให้พ้นทางก่อนจะส่งกายเข้าไปเเนบชิดกับส่วนกลางระหว่างขาของคนตัวเล็ก

          "ฮื้อ พี่มาร์ค" แบมแบมกำผ้าปูที่นอนเเน่น มาร์คต้วนกดแกนกายเข้าไปช้าๆจนสุดทางก่อนจะเริ่มค่อยๆขยับสะโพก ฝ่ามือหนาบีบเค้นเอวบางระบายความคับเเน่นที่บีบรัดตัวตนของเค้าอยู่

          ตั้งเเต่กลับจากฟาร์มแบมแบมก็ไม่ยอมให้เค้าเเตะอีกเลย คราวนี้ขอทบต้นทบดอกเลยเเล้วกัน

          "อย่าคิดว่าฉันจะหยุดง่ายๆนะเเบมเเบม"

          "อ๊ะ อ๊ะ ฮื่อ" แบมแบมครางเสียงหลงเมื่อมาร์คเร่งจังหวะเข้ามา นัยต์ตาหวานเชื่อมมองใบหน้าคมคายที่กำลังขยับกายอยู่ด้านบน มาร์ครู้สึกขัดเขินกับสายตาหยดย้อยนั้นเลยก้มลงไปจูบอีกคนทันที พร้อมๆกับเอวสอบที่ขยับเเรงขึ้นอย่างลงโทษ

          แบมแบมได้เเต่ครางในลำคอ มือบางยกขึ้นมากุมใบหน้าของคนตัวสูงไว้พร้อมกับจูบตอบกลับไปอย่างร้อนเเรงไม่แพ้กัน

          มาร์คคิดว่าถ้าเเบมเเบมยังไม่หยุด คืนนี้คงได้เเหลกคามือเค้าเเน่

          มาร์คถอนจูบออกเเละซบหน้าลงกับซอกคอขาว เเลบลิ้นเลียที่ปลายหูอีกคนเบาๆจนเเบมเเบมเผลอจิกไหล่มาร์คเเน่น

          "อื้อ อะ พ พี่มาร์ค" มาร์คขยับกายหนักหน่วงขึ้นพอๆกับเเบมเเบมที่ครางดังขึ้นเช่นกัน มาร์คครางเสียงต่ำในลำคอเบาๆ มือหนาเอื้อมลงจับเเกนกายของเเบมเเบมเเละชักรูดขึ้นตามจังหวะ แบมแบมหน้าร้อนเห่อก่อนที่ร่างกายจะกระตุกเกร็งและปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกครั้ง เช่นเดียวกับมาร์คที่ผ่อนเเรงลงเพราะถึงฝั่งฝันเเล้วเช่นกัน ..

          พอคนตัวเล็กตั้งท่าจะหลับคาอก มาร์คต้วนจึงก้มลงไปประกบปากเเละป้อนจูบร้อนเเรงให้อีกครั้ง ฝ่ามือร้ายกาจเริ่มเล้าโลมร่างกายขาวๆที่เเดงเถือกอีกหน

          "พี่มาร์ค แฮ่ก พ พอเเล้ว" แล้วไอ้หน้าตาอ้อนๆแบบนี้ใครมันจะไปหยุดได้.. 

วันศุกร์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

CUT EP.11

          

CUT EP.11




          แบมแบมใจเต้นเเรงราวกับจะทะลุออกมาด้านนอก เมื่อร่างสูงโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาประกบจูบนิ่งๆ มาร์คขยับริมฝีปากบดจูบลงบนกลีบปากบางอย่างนุ่มนวล ความรู้สึกมากมายถูกส่งผ่านเมื่อร่างบางหลับตาลงรับทุกรสสัมผัสจากคนตัวสูง เรียวลิ้นร้อนชื้นเเตะลงบนรอยเเยกก่อนจะลุกล้ำเข้าไปควานหาความหวานราวกับน้ำผึ้งเมื่อร่างเล็กเปิดปาก 

          ฝนเริ่มตกหนักอีกครั้ง เสียงฟ้าร้องไม่อาจแทรกซึมเข้าไปในโสตการรับรู้ของเเบมเเบมที่กำลังหน้ามืดตามัวไปกับรสจูบ ตั้งเเต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ร่างสูงเอื้อมมือไปปิดไฟบนหัวเตียง ห้องมีเพียงความมืด เสียงเครื่องปรับอากาศ เสียงร้องของท้องฟ้าเเละเสียงหอบหายใจเบาๆของสองร่างบนเตียงคลอผสมปนเปกัน

          "หยะ หยุดก่อนครับ" มือบางยันอกของมาร์คไว้เมื่อถูกดันลงให้นอนราบกับเตียงโดยที่อีกคนตามลงมา มาร์คหยุดนิ่งเเละรอว่าร่างบางจะพูดอะไร

          "อย่าทำแบบนี้เลยครับ" เเบมเเบมพูดพร้อมกับหลับตาปี๋ 

          "ทำไม?" 

          "ผมเป็นลูกน้องของคุณนะ"

          "ต่อไปไม่ใช่เเล้ว" 

          "ฟังหน่อยสิครับ อื้อ" มาร์คปิดปากเล็กๆนั่นด้วยริมฝีปากตัวเองอีกครั้ง มือหนาตรึงมือบางไว้เหนือหัวก่อนที่ริมฝีปากจะเริ่มซอกซอนไปทุกพื้นที่ของเนื้อเนียน ทิ้งความร้อนเอาไว้ทุกที่ที่ริมฝีปากหยักลากไล้ไปถึง ขบเม้มไปตามซอกคอขาวเลื่อนลงมาจนถึงไหปลาร้า 

          "แฮ่ก คุณมาร์คหยุดก่อน" แบมแบมพยายามขยับเเต่ก็ไม่มีเเรงเหลือ หัวใจดวงน้อยเต้นเเรงไม่เป็นส่ำ ร่างกายร้อนจนแทบละลายเพียงแค่ถูกคุณมาร์คสัมผัสเพียงเเผ่วเบาเเละเริ่มหายใจติดขัด ร่างสูงหาได้ฟังคำใด ยังคงใช้ริมฝีปากปลดกระดุมเสื้อของร่างบางลงมาเรื่อยๆเเละจูบไปทั่วหน้าท้องจนอีกคนเผลอบิดตัวเมื่อร่างกายเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเอง 

          "อึก คุณมาร์ค"

          ราวกับผีเสื้อนับร้อยพันบินวนอยู่ในท้อง หัวสมองเริ่มขาวโพลนเเละคิดสิ่งใดไม่ออกอีกต่อไป 

          ริมฝีปากของมาร์คยังคงทำหน้าที่ได้ดีอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ไฟอารมณ์โหมกระหน่ำจนไม่สามารถควบคุมได้ ได้แต่ปล่อยให้ความรู้สึกหวามไหวนี้เป็นไปเรื่อยๆ มือหนาเกี่ยวกางเกงนอนของร่างบางลงอย่างชำนาญ แบมแบมผวาสุดตัวเเต่คนตัวสูงก็เงยขึ้นไปประกบจูบเสียก่อนคนตัวเล็กจะได้ห้ามปรามอะไร 

          ตอนนี้ช้างทั้งโขลงก็ฉุดมาร์คต้วนไม่อยู่ 

          "อา อื้อ" แบมแบมครางรับเมื่อร่างสูงใช้ริมฝีปากและปลายลิ้นสัมผัสเข้ามาอย่างลึกซึ้งราวกับร้องขอ  กระดุมเสื้อหลุดออกจากกันหมดเผยให้เห็นเนื้อเนียนที่ขาวราวกับน้ำนมจนเห็นชัดในความมืด มือหนาลูบไล้เอวคอดไปมาก่อนจะเลื่อนลงไปสัมผัสส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กจนเเบมเเบมเผลอสะดุ้งสุดตัว 

          "อ๊ะ" เเบมเเบมพยายามจะพูดแต่มาร์คก็ไม่ยอมละริมฝีปากออกไป 

          "อื้อ" ร่างบางบิดตัวเมื่อถูกมือร้อนสัมผัสไปมาตรงจุดเสียวจนเผลอครางในลำคอ มือที่พยายามยันอกอีกคนไว้ก็ถูกอีกฝ่ายรวบขึ้นไปไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียว 

          มาร์คปล่อยให้ริมฝีปากร่างเล็กเป็นอิสระพร้อมกับหยุดมือตัวเอง ถอยใบหน้าออกมามองใบหน้าหวานด้วยเเววตาหวานเชื่อม เเบมเเบมหายใจเเรงและเม้มปากมองสบตากับอีกคนด้วยเเววตาสั่นไหวเเละหัวใจที่เต้นเเรงจนเจ็บในอก ในหัวสั่งให้ปฏิเสธ แต่ร่างกายกลับไม่ยอมเชื่อฟังเค้าเลย

          อันตรายเกินไป คุณมาร์คอันตรายเกินไป

          มาร์คยกยิ้มเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กคงไปไหนไม่รอดก่อนจะทำการใช้มือนวดคลึงเล้าโลมส่วนอ่อนไหวของอีกคนต่อพร้อมกับโน้มลงไปมอบจูบหวานๆให้อีกหน 

          "อะ อื้อ" เเบมเเบมครางในคอ ร่างกายที่เป็นของตนกำลังตอบสนองต่อสัมผัสของคนตรงหน้าราวกับว่ามันไม่ใช่ของเค้า 

          มาร์คผละริมฝีปากออกปล่อยให้ร่างบางได้เปร่งเสียง มือหนาเร่งจังหวะขึ้นลงตรงจุดนั้นจนเเบมเเบมต้องกัดปากล่างเพื่อสะกดเสียงตัวเองเอาไว้ด้วยความอาย ความรู้สึกเสียวซ่านที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเเล่นขึ้นจากปลายเท้าก่อนที่มันจะประทุออกมาเต็มฝ่ามือของอีกคน

          "เเฮ่ก.." เเบมเเบมหอบหายใจหน้าเเดงก่ำ มาร์คยกมือขึ้นมาเลียน้ำสีขาวขุ่นที่ปลายนิ้วพรางมองคนที่ระทวยอยู่ใต้ร่างอย่างพอใจ 

          หวานไปทั้งตัวจริงๆ

          "น่ารัก" เอ่ยขึ้นเบาๆพร้อมกับโน้มลงไปจูบหน้าผากมลอย่างรักใคร่ แบมแบมรู้สึกเหมือนสติไม่ได้อยู่กับตัว โลกหมุนเคว้งเเละควบคุมอะไรไม่ได้ซักอย่าง ร่างเล็กพักหายใจได้ไม่นานร่างสูงก็ยืดตัวขึ้นถอดเสื้อตัวเองออกเผยร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก่อนจะใช้มือข้างนึงค้ำร่างเอาไว้ส่วนอีกข้างก็ปลดกางเกงตัวเองออกไปทั้งที่สายตายังคงมองเจ้าลูกกวางใต้ร่างตลอดเวลา พอจัดการเสื้อผ้าตัวเองเสร็จก็เเทรกกายเข้าไประหว่างเรียวขาเล็ก 

          "อะ คะ คุณมาร์ค ตรงนั้นมัน" เเบมเเบมผวาเมื่อถูกนิ้วที่ยังคงแฉะอยู่สัมผัสไล้วนไปมาตรงส่วนช่องทางนั้นของตน

          "ทนหน่อยนะ" มาร์คขยับเข้าไปแนบชิดก่อนจะกดส่วนปลายของตนลงบนช่องทางรักสีอ่อนพร้อมกับโน้มตัวลงไปกอดร่างบางเอาไว้ มือหนาค่อยๆจับแกนกายของตนกดลงไปอย่างช้าๆเเละนิ่มนวลที่สุดเพราะรู้ดีว่าคนใต้ร่างไม่เคยผ่านประสบการ์ณเรื่องนี้มาก่อน 

          "อ๊ะ จะ เจ็บ คุณมาร์ค อื้อ" แบมแบมกลืนทุกคำลงคอเมื่อถูกประกบจูบอีกครั้ง มือหนาอีกข้างเลื่อนขึ้นมาสัมผัสยอดอกของตนเบาๆจนร่างกายสั่นสะท้านไปหมด ริมฝีปากร้อนๆลากไล้ลงมาที่ซอกคอขาวเเละขบเม้มไปทั่วราวกับกระหายจนร่างบางเผลอแอ่นกายตอบรับอย่างลืมตัว มาร์คอาศัยจังหวะที่ร่างบางกำลังโอนอ่อนไปตามสัมผัสกดแกนกายเข้าไปจนสุดในคราวเดียว

         เฮือก!

         ร่างบางกัดริมฝีปากล่างเเน่นเมื่อแกนกายขนาดใหญ่เข้ามาอยู่ภายในกายจนหายใจติดขัด

          "อึก คุณมาร์ค แบมเจ็บ" แบมแบมเผลอเรียกชื่อเเทนตัวออกมาพรางขยำผ้าปูที่นอนเเน่น ความเจ็บเสียดกัดกินไปทั้งสะโพกจนน้ำตาไหล มาร์คก้มลงจูบซับน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างปลอบประโลม มือหนาลูบหัวเล็กเบาๆเเละเเช่กายไว้เเบบนั้นเพื่อรอให้คนตัวเล็กปรับตัว

          "เดี๋ยวก็หาย"  ว่าก่อนจะจูบปลายคางอีกคนเบาๆ เค้าเองก็รู้สึกอึดอัดทรมานจนเเทบทนไม่ไหว ตัวตนของเค้าถูกอีกคนบีบรัดเเละดูดกลืนราวกับเเม่เหล็ก มาร์คค่อยขยับๆตัวเข้าออกช้าๆแต่สร้างความเสียวกระสันได้เป็นอย่างดี ร่างสูงครางเสียงต่ำอย่างพอใจ มือสองข้างเลื่อนลงมายึดเอวบางไว้และดึงสวนรับกันกับการส่งของตัวเอง 

          "อ๊ะ อา" นานเข้าความเจ็บค่อยๆจางหายไปเเละถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกอื่นเมื่อคนบนร่างค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นทีล่ะนิด แบมแบมหลับตาลงปล่อยตัวปล่อยใจรับสัมผัสของอีกคนและตอบสนองอย่างไม่ประสีประสาจนมาร์คขบกรามเเน่นเมื่อรู้สึกถึงการตอดรัดอย่างหนักเเละถี่รัว

          เสียงเล็กร้องผะเเผ่วเมื่อปลายลิ้นร้อนชื้นสัมผัสกับยอดอกสีอ่อนเเละไล้เลียไปมาเบาๆประสานกับสะโพกหนาที่ขยับเข้าออกถี่ขึ้นจนเเบมเเบมต้องยกมือขึ้นมาจิกไหล่ร่างสูงเพื่อระบายความเสียว มาร์คแกล้งเลื่อนใบหน้าขึ้นไปครางเสียงต่ำข้างๆหูคนตัวเล็ก

          "อา เเบมเเบม" 

          "อ๊ะ อ๊ะ" 

          "ชู่วว" ร่างสูงแกล้งปรามเบาๆ ก่อนส่งนิ้วเข้าไปในโพรงปากอีกคนเเละทำการไล้วนปลายนิ้วยอกล้อกับลิ้นเล็กไปมา 

          "อื้อ" นัยต์ตาหวานปรือมองสบตาคนบนร่างพรางตวัดลิ้นรับกับนิ้วมืออีกคนอย่างเผลอไผล มาร์คกัดปากล่างอย่างสะกดอารมณ์ไว้แต่สุดท้ายก็เผลอเร่งจังหวะกระเเทกกระทั้นเข้าหาร่างบางจนน้องเผลอร้องเสียงดังเเละไหวโยกไปตามเเรงส่ง 

           "อ๊ะ ฮ่ะ อา" 

          ยั่วดีนัก

          ร่างสูงก้มลงไปฉกชิงลมหายใจของคนตัวเล็กอีกหนพร้อมกับมือหนาเลื่อนลงไปสัมผัสส่วนอ่อนไหวของอีกคนเเละรูดรั้งขึ้นลงตามจังหวะเพราะตอนนี้ตนใกล้ถึงฝั่งฝันเเล้ว แบมแบมสบัดหน้าไปมาเพราะความเสียวก่อนที่ทั้งคู่จะปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกพร้อมกัน

          "แฮ่ก แฮ่ก" ร่างบางหอบสะท้าน ร่างสูงยิ้มมองคนใต้ร้ายอย่างรู้สึกเปรมในอก ก้มลงไปจูบซับเหงื่อที่ขมับของคนตัวเล็กเบาๆก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆและดึงร่างบางเข้ามากอดไว้เเนบอก มือหนาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวกับคนในอ้อมเเขนเอาไว้

          "ฝันดีนะ เเบมเเบม" 



----------------------------------------------------------------